تبلیغات:
امروز :شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
اگه سی سال پیش پرسیده بودی
از هر آستینم برایت
چند تعریف آماده و کامل
که مو لای درزش نرود
بیرون می کشیدم
در این سن و سال اما
فقط می توانم دستت را
که هنوز بوی سیب می دهد بگیرم
و بازگردانمت به صبح آفرینش
از پروردگار بخواهم
به جای خاک و گِل
و دنده ی گمشده ی من
این بار قلم مو به دست بگیرد
و تو را به شکل آب بکشد
رها از زندان پوست
و داربست استخوان هایت
و مرا
به شکل یک ماهی خونگرم
که بی تو بودنش مصادف
با هلاکت بی برو برگرد.
از : عباس صفاری
برچسب ها : خنده در برفعباس صفاری
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10978 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10173 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8500 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8175 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۲۰۸
دارد چشمی که نیست تر می گردد یک شب ...727 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۲۳
آه اگر آزادی سرودی می خواند کوچک، همچون گلوگاه ِ ...638 بازدید - بدون ديدگاه - ۳۳۴
ماه رویا روی خوب از من متاب بی خطا ...835 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۶۴
میان این برهوت این منم من ِ مبهوت بیا ! بیا برویم به ...1152 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
