به پایداریِ اعدام جدّیت دارید
ولی برای تفنّن درخت می‌کارید
ندیده‌اید مسیرِ بهشت زهرا را
شما که وقت ندارید؛ شاهِ دربارید!
چه بچه‌های قشنگی همیشه گل به بغل
کنار جاده ردیفند تا خریداری…
دو دست کوچک‌شان خواهشی‌ست سرد و زمخت
ندیده‌اید شما، بس که اشک می‌بارید!
به سوگ «کرب»* و «بلا»یی که کار دستِ شماست
که از همیشه‌ی تاریخ، مردم‌آزارید
و بر اساس لغت‌نامه‌ی مؤخّرتان
به رانت‌خواریِ مستضعفان گرفتارید
ضمیر جمع، نه از حرمتت، که عمدی بود
شما «تو» است، فقط حجمِ بی‌خودی دارید
از : مریم جعفری آذرمانی
*کرب: اندوه نفس‌گیر
- شعر, مریم جعفری آذرمانی
- ۲۰ بهمن ۱۴۰۱
ادامه مطلب
+
کانون ادبی زمستان
