تبلیغات:
امروز :شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
هست شب، یک شب دم کرده و خاک،
رنگ رخ باخته است.
باد، نوباوه ابر، از بر کوه،
سوی من تاخته است.
هست شب، همچو ورم کرده تنی، گرم در استاده هوا.
هم ازین روست نمی بیند اگر گمشده ای راهش را.
با تنش گرم، بیابان دراز،
مرده را ماند در گورش تنگ.
بدل سوخته من ماند،
بتنم خسته که می سوزد از هیبت تب!
هست شب، آری، شب.
از : نیما یوشیج
برچسب ها : شعر نونیما یوشیج
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10978 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10173 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8500 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8176 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۸۲۲
دوستت دارم های سیزده سالگی را روی بخار شیشه ...1200 بازدید - بدون ديدگاه - ۶۸۳
کاش کمی بیرحمانه تر می رفتی فقط کمی مانده ...1309 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۳۸۴
سه قاشق شکر می ریزی یکی برای من یکی برای ...734 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۱۷
چشم هایش شروع واقعه بود آسمانی درون آنها، من در ...1460 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
