تبلیغات:
امروز :شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
هوای گامهایم را دارد این خیابان
که سال تازه در امتدادش
به راه افتاده است.
و همچنان که همراهم می آید سایه ی درختان را می شمارم
و می رسیم به میدانی
که سال را بهتر می شناسد از من.
به روی سکویی می نشینیم
و بوته ی شمشادی گیج می خورد
کنار دستم.
به بوی صمغ پریشان سر می نهم
سال را می بینم گم می شود
در ازدحام صنوبرهای خاکستری.
هوای چند کودک بازیگوش
هنوز می وزد از لابه لای درختان.
بنفش و سرد فرو می ریزد افق
و کودکان را می تاراند از جشن گیاهی.
ترنم تن می آمیزد در موسیقی صبور مغرب
به خانه بر می گردم
کلید را می چرخانم در قفل در
و خانه آرام
سلام می کند
به چین تازه ی پیشانی.
از: محمد مختاری
برچسب ها : محمد مختاری
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10978 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10173 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8498 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8175 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
