تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
من همچنان به پیری این سرزمین
خو کرده ام
و لاشه ام سرایت گندیدن است
توفان و سیل و دود و حریق
بس نیست،
راهی به آب های جهان بگشایید
آه، آنچنان به خویشتن افتاده ام
که بازوانم دیگر
بازو نه، رشته های نیاز
و آز بی فرجامی ست
که صبح و شامی را پیوند می دهد،
وز معبر زمانی پلی می بندد
تا امن، تا حقارت
کاش این زمان به راه نفس سرب و سنگ
می رویید…
از : محمد مختاری
برچسب ها : بر شانه فلاتمحمد مختاری
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10177 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8521 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8182 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
