جان به جانش کنی
جُم نمی خورد از جایش
چه در بُرجی نوساز
جا خوش کرده باشد
چه ریشه های آهکی اش
خوابیده در ریگهای کویری
روکارش از مرمرِ سرد
یا کاهگل ِ خوش عطر و بو
فرقی نمی کند
خانه
تکان خوردنی نیست
این مائیم که یک اتوبوس قراضه می تواند
آواره ی دنیایمان کند.
خانه ای را که ریشه در خاک دارد
فقط خواب می تواند
از جا برکَنَد
کافی است خاموش شود
آخرین چراغ
و جیرجیرکی در درز آجری اش
رها کند آواز شبانه اش را
خانه در چشم برهم زدنی
سر از آنسوی دنیا
در خواهد آورد
جایی که پرندگان خوش خط و خال استوایی
بر دودکش آجری اش
آشیانه بسازند
و پیچکهای معابد هندی در انتظار
که تن های تُردشان را
از در و دیوارش بالا بکشند
بیداری اما
حکایت دیگری دارد
در این روزهای آخر اسفند
وقتی که خانه ات کلاه سفیدش را
به احترام بنفشه ها
از سر بر می دارد
تو نیز خاکسترهای زمستان را
بهتر است از آستین بتکانی
و چشمهای غبار گرفته اش را
با روزنامه های رنگ پریده دیروز
برق بیندازی.
از : عباس صفاری
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10978 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10173 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8498 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8175 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۳۹۸
دنیا را دور هم زده باشی باز جای دوری ...757 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۲۹۶
کجایی ؟ بشنو ! بشنو ! من از آن ...1989 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۷۴
خداحافظ ! خداحافظ پرده نشین ِ محفوظ ِ گریه ...3201 بازدید - بدون ديدگاه - ۳۲۳
این سماجت عجیب پافشاری شگفت دردهاست دردهای آشنا دردهای بومی غریب دردهای ...1187 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
