تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
نه
دیگر چنان پُر شور
دوستت نمی‌دارم
چرا که تابش زیبایی‌ات
برای من نیست
در تو
رنج‌های گذشته‌ام را
دوست می‌دارم
و جوانیِ از دست‌رفته‌ام را
هرچند گه‌گاه
نگاهْ مبهوت می‌دارم به چشمانت
آرام
و نهفته
مُدام با خود سخن ساز می‌کنم
اما نه با تو
که با قلب خود می‌گشایم
رازناکیِ سینه را
در سیمایت
سیمای دیگری را می‌جویم
در لب‌هایت
لب‌هایی که دیری‌ست خاموشند
و در چشمانت
آتشِ مرده‌ی چشمانی دیگر را.
از : میخائیل لرمانتوف
ترجمه از : حمیدرضا آتش برآب
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10990 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10182 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8539 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8191 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۰۱۶
برای اعتراف به کلیسا می روم ! رو در ...1246 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۸۶۰
او یک جیرجیرک تنهاست که از سیاهیِ انبوه باغچه ترسیده ...491 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۷۹
از میکده تا چه شور برخاست؟ کاندر همه شهر ...324 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۸۷
دو چشم تر، آوردم که تر قبول کنی دلی ...341 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
