امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
شعر

۱۹۳۷


در گَردِ غربت آیینه‌دار خودیم ما

یعنی ز بیکسانِ دیار خودیم ما

 

دیگر ز سازِ بیخودیِ ما صدا مجوی

آوازی از گسستن تارِ خودیم ما

 

از بس که خاطر هوس گل عزیز بود

خون گشته‌ایم و باغ و بهار خودیم ما

 

ما جمله وقفِ خویش و دلِ ما ز ما پُرست

گویی هجومِ حسرت کارِ خودیم ما

 

رویِ سیاهِ خویش ز خود هم نهفته‌ایم

شمعِ خموشِ کلبه‌یِ تار خودیم ما

 

در کار ماست ناله و ما در هوای او

پروانه‌ی چراغ مزار خودیم ما

 

غالب چو شخص و عکس در آیینه‌ی خیال

با خویشتن یکی و دچار خودیم ما!

 
از : میرزا اسدالله غالب دهلوی

 

FacebookTwitterLinkedIn
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه






خبرنامه سایت

تبليغات

لیست شاعران

منو اصلی