تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
ولایتی کهنم ! خسته ام ز والی خویش!
ندیده – خیر و خوشی – هیچ از اهالی خویش!
” من و زمانه ” چه شاهان سخت و سر کش را،
نشانده ایم به تدبیر گوشمالی خویش!
مرا و مهر مرا – هردو – داده اند از دست،
به اعتبار همین لشکر خیالی خویش
…
کنون منم! که همه زلف کارم آشفته ست،
به پایمردی مردان لا ابالی خویش!
گواه می طلبی؟ : زنده رود سابق من!
که خفته است در آغوش خشکسالی خویش!
دگر مپرس! که شرمنده ام ز قایق ها،
ز بی خیالی دریا چه های خالی خویش!
…
” من و زمانه ” بسوزیم هر چه سیمرغ است،
چنان که زال پشیمان شود ز زالی خویش!
به جابجایی یک مهره کیشتان مات است،
اگر چه مست غرورید و بی زوالی خویش!
ز اسب و اصل می افتید اگر که ما بکشیم،
ز زیر پای شما پاره های قالی خویش!!
از : حسین جنتی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10982 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10177 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8521 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8182 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۵۴۲
شادی همیشه سهم خودت غم غنیمت است شادی اگر ...810 بازدید - بدون ديدگاه - ۳۲۳
این سماجت عجیب پافشاری شگفت دردهاست دردهای آشنا دردهای بومی غریب دردهای ...1189 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۶۶
پدرم میگوید از سولماز بگذر که رنج میآورد مادرم گریه ...1018 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۵۳۵
عقاب عاشق خانه! بدون پر برگشت غریب رفت، غریبانه ...964 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
