عبور ِ ذهن ِ شاعر از مرز ِخط ِ قرمز
عربده با دهان بند ، آزادی با مجوّز
بازم یه مرگ ِ مشکوک تو لیست ِ ثبت ِاحوال
دوباره دوربینا کور ، دوباره میکروفن لال
تَه رنگی از تبسم روی لب ِ گوینده :
یک سکته ی به موقع ، یک عطسه ی کُشنده
بی احتیاطی ُخواب ، راننده گی در مستی
شلیک ِ یک اشک آور ، از ماشینی دربستی …
دنیا چشاشُ بسته ، تا نشنوه ، نبینه !
بازم مرگ ِ طبیعی … تیتر ِ خبر همینه !
تو گوشیای تلفن ، باز لونه داره یک موش !
حتا تو خواب حرف نزن ! اون جا بیداره یک گوش !
یکی تمام ِ وقتا رد ِ تو رُ می گیره
قفس تمام ِ دنیاس ، هر آزادی ، اسیره !
اگه یه وقتی مغزت از گفتنی پُر باشه
باید زیر ِ زبونت قرص ِ سیانور باشه !
باید بگیره قلبت حتا به زور ِ سرنگ !
باید بری آب تنی با پای بسته به سنگ !
دنیا چشاشُ بسته ، تا نشنوه ، نبینه !
بازم مرگ ِ طبیعی … تیتر ِ خبر همینه !
از : یغما گلرویی