تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
می دانی ؟
از افسانه های قدیم ،
چیزهایی در ذهنم سایه وار درگذر است !
کودک ،
خرگوش ،
پروانه ….
و من چقدر دلم می خواهد ،
همه داستان های پروانه ها را بدانم
که بی نهایت بار
در نامه ها و شعر ها
در شعله ها سوختند
تا سند ِ سوختن نویسنده شان باشند !
پروانه ها !
آخ !
تصور کن !
آن ها در اندیشه ی چیزی مبهم ،
که انعکاس لرزانی از حس ِ ترس ُ امید را
در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند ،
به گـُل ها نزدیک می شوند !
یادم می آید !
روزگاری ساده لوحانه ،
صحرا به صحرا
و بهار به بهار
دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم !
از : حسین پناهی
برچسب ها : حسین پناهیشعر نو
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10177 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8521 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8182 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۱۳۸
جورج گفت « خدا کوتاه قده و چاق» نیک ...762 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۸۵۹
با لبی که کاربرد اصلیاش بوسیدن است چای می نوشيد ...0 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۸۱
با تو بی تو همسفر سایه خویشم وبه سوی بی سوی ...1700 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۶۶۰
هرچه کردم به خودم کردم و وجدان ِخودم پسر ...1624 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
