rss2
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳

۱۴۲۲

 

کنار پنجره یک مرد داشت جان می داد

غرور، قدرت خود را به من نشان می داد

کسوف بود؟ نه! خورشید دلگرفته ظهر

پیام تسلیتش را به آسمان می داد

دلم برای خودم لااقل کمی می سوخت

اگر که پوچی دنیایتان امان می داد

زمان همیشه مرا زیرخویش له می کرد

همیشه فرصت من را به دیگران می داد

پسر گرفت سر تیغ را، رگش را زد

پدر به کودک قصهّ هنوز نان می داد

و بعد زلزله شد، چشم را که وا کردم

میان خواب کسی هی مرا تکان می داد!!

 

 

از : سیدمهدی موسوی

 

 

FacebookTwitterLinkedIn
برچسب ها :
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه






خبرنامه سایت

تبليغات



لیست شاعران

پیوندها

آخرین دیدگاه ها
تبلیغات
آخرین نوشته ها
تمامی حقوق این سایت محفوظ و مربوط پایگاه ادبی ویرگول می باشد
قدرت گرفته از وردپرس پارسی |
طراحی توسط : یوزتم
منو اصلی