تبلیغات:
امروز :یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
دو چشم سرخ – دو ماهی قرمز نگران – داشت
دو تا پرنده‌ی بی آسمان – دو دست جوان – داشت
سرش تجسم سوزان دوزخی ابدی بود
هزار جمله‌ی آتش گرفته توی دهان داشت
بنا نبود که یک شعر نیمه کاره بماند
قرار بود کس دیگری شود … غم نان داشت
هزار مرتبه در چنگ روزگار تلف شد
شکسته بود دلش ، گرچه باز هم ضربان داشت
دلش شبیه سر یاکریم گمشده‌ای بود
که زیر پنجه یک گربه کنده می‌شد و جان داشت!
شبیه آدمکی کهنه بود در ته صندوق
غم ندیده شدن زیر هر رگش جریان داشت
به فکر دور شدن، گم شدن، به فکر سفر بود
هزار خاطره‌ی زخم خورده در چمدان داشت
قرار بود کمی ماجرای تازه بسازد
برای دیدن خورشید، چند ماه زمان داشت
و گفت پیش خودش: صفر احتمال کمی نیست!
خیال داشت کمی زندگی کند؛ سرطان داشت …
از : حامد ابراهیم پور
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10174 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8509 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8179 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۱۹۱
آنچه جان از من همی ستاند ای کاش دشنه یی باشد یا ...2482 بازدید - بدون ديدگاه - ۰۹۹
گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم ! فضای ...799 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۳۰
غرور صورت بیتفاوت مردی است که سالها پیش در انتهای خیابانی ...715 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۲۰۹
باد، می زارد، مگر خوابی پریشان دیده است باغ ...44 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
