تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
نفس در سینه‌ام زنگی‌ست، بر بام بلند هول می‌کوبد.
کسی در می‌زند «باد است» می‌گویم به گوش هول خود «باد است،
غیر از باد کس را
با درخت دور کاری نیست!»
کسی هر لحظه بر در می‌زند.
و من با هر نفس، هر کوفتن بر طبل، می‌جویم به جان از تن رهایی را!
کسی آرام‌تر از پیش بر در می‌زند، گویی. ــ
چو می‌آیم بگویم باز با خود :« با…»
شباهت می‌نشاند ضربه‌ی آرام بر در را
درون ریزش باران
و راهی می‌کند آوازه‌ی آن را،
ز کوره‌راه گوش من
به باغستان چشم من!
و من در باغ سبز چشم خود آرام می‌گیرم
و شب آرام می‌گیرد
و در آرام می‌گیرد.
از : اسماعیل شاهرودی
برچسب ها : آیندهاسماعیل شاهرودی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10177 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8521 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8182 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
