کاروان شهید رفت از پیش
وآن ما رفته گیر و میاندیش
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
توشهٔ جان خویش ازو بربای
پیش کایدت مرگ پای آگیش
آن چه با رنج یافتیش و به ذُل
تو به آسانی از گزافه مَدیش
خویش بیگانه گردد از پی سود
خواهی آن روز؟ مزد کمتر دیش
گرگ را کی رسد ملامت شیر
باز را کی رسد نهیب شَخیش
از : رودکی
پ.ن:
ــ رودکی این شعر را در مرثیه شهید بلخی سروده است.
ــ پای آگیش : آنچه به پا آویزد یا بپیچد
ــ مدیش : ندهی آن را
ــ به ذل : به خواری
ــ کمتر دیش : کمر به او بده
ــ شخیش : مرغی کوچک و خوش آواز