نگو که رنجه و دلگیری! نگو که بی رمقی! پیری!
سمند پی شده را زین کن! بتاز مرد اساطیری
بیا دوباره که بیژن را، کسی گرفت و به چاه افکند!
بیا که گردن کیکاووس دوباره بسته به زنجیری
شتاب کن ! یل رویین تن هوای خاک تو را دارد
به تیر گز بزنش! بفکن! اگر که کهنه کمانگیری
شبیه تندر نورانی از ابر سوخته می افتی
شبیه برف زمستانی به دوش کوه سرازیری
به پشت رخش سواری، از دهان دیو نمی ترسی
و مرگ را ــ که کمین کرده است ــ فقط به مسخره می گیری
به پشت رخش که بنشینی چه هفت خوان چه هزاران خوان
گمان خود که نمی افتی، خیال من که نمی میری!
و من توام! تو منی! آری! شبیه قصه ی تکراری
اگر چه ظاهر من نوسال، اگر چه تو به نظر پیری
نمانده شهپر سیمرغی که خود بسوزد و برهاند
مرا دوباره به افسونی، تو را دوباره به تدبیری
از این برادر مهمان کُش، گریز نیست که دستی غیب
مرا نوشته به پیشانی، تو را نوشته به تقدیری
همیشه آخر این قصه، بَدان ِ بد دله پیروزند
همیشه قسمت ما چاه است، بمیر مرد اساطیری
از : حامد ابراهیم پور
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10978 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10173 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8500 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8175 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
