تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
چقدر گل بشوی، باد پرپرت بکند
چقدر گریه کنی، گریه لاغرت بکند
چقدر صبر کنی تا بزرگ تر بشوی
که دستهای پدر، روسری سرت بکند
به گریه از لب دیوار پیش رو بپری
جهان روانه ی دیوار دیگرت بکند
به رازهای تنی تازه اعتماد کنی
و یک تصادف بی ربط، مادرت بکند
شبیه آهویی گوشه ی طویله شوی
که زندگی بکنی، زندگی خرت بکند
لباس تا شده ای روی بند رخت شوی
عبور هر ابری، روز و شب ترت بکند
چقدر صبر کنی تا دوباره پرت شوی
که زندگی یک فنجان لب پرت بکند
فرار کن طرف مرگ، التماسش کن
فرار کن… شاید مرگ باورت بکند …
از : حامد ابراهیم پور
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10982 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10179 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8523 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8183 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
