تبلیغات:
امروز :یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
می‌خواست زنده بماند،
به همان اندازه که ما می‌خواهیم
با این همه او را کشتند.
لبخندی بر لبان داشت،
مثل وقتی که من پیچ کوچه را می‌پیچم
و از پشت پنجره‌ی تو
نور می‌بینم
– با این همه او را کشتند.
تاب آورد و پذیرفت که از یادش خواهیم برد،
به همان سان که سنگ نگاه‌دارنده‌ی خانه‌مان را
از یاد می‌بریم
– با این همه او را کشتند.
از : آریس الکساندرو
ترجمه از : فریدون فریاد
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10174 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8509 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8179 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۴۳۰
دلم از دیدن روی تو چنان می ریزد که ...1235 بازدید - بدون ديدگاه - محفل شعر و ادب “سرو چمان”
محفل شعر و ادب "سرو چمان" تقدیم می ...684 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۱۳
راسی راسی مکافاتیه اگه مسیح برگرده و پوسّش مث ...397 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۱۹
جو گندمیه موهام، من پیر شدم دختر در خاطرههایی ...1009 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
