تبلیغات:
امروز :جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
اتوبان، رودخانه ای غمگین است
که مرا از تو دور می کند
آب که از سر ما گذشت
اما ماهی ها غرق نخواهند شد
تنها در کنار اتوبان می ایستند
و برای شیشه های بالا کشیده دست تکان می دهند
تا از سرما یخ بزنند
و روی آب بیایند
تنها سنگ ها هستند
که برای همیشه ته نشین خواهند شد
تو با شوهرت ماهی می خوری
من زُل می زنم به ماه و
دیوانه می شوم و
کوچه ها را آواز می خوانم و
به سنگ ها لگد می زنم و
زنم و …
بغضم می ترکد
از تو که دور می شوم
کوچه که هیچ !
گاهی اتوبان هم بن بست است
من رودخانه ای را می شناسم
که با دریا قهر کرد
و عاشقانه
به فاضلاب ریخت
از : سیدمهدی موسوی
برچسب ها : سیدمهدی موسویشعر پست مدرن
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10973 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10170 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8490 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8171 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۲۱۷۲
قطع قلم، به قیمت نان می کنی رفیق؟ این ...120 بازدید - بدون ديدگاه - ۶۴۰
از یـاد تـو بـرنـداشـتـم دسـت هـنـوز دل هست به ...1502 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۲۰۰
خویشتن را به بستر ِ تقدیر سپردن و با ...2220 بازدید - بدون ديدگاه - ۴۴۶
من و تو یکی بودیم یکی بود یکی نبود .... از ...916 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
