تبلیغات:
امروز :دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
او خودش یک خانه ساخت،
پی‌اش را،
سنگ‌هایش را،
دیوارهایش را،
سقف بالا سرش را،
دود و دودکشش را،
چشم‌انداز از پنجره‌اش را،
او خودش یک باغ را ایجاد کرد،
پرچینش را،
آویشنش را،
کرم خاکی‌اش را،
ژالهٔ شبانگاهش را،
او سهمش را از آسمان برید.
و باغ را در این آسمان پوشاند،
و خانه را در باغ،
و همهٔ اینها را در دستمالی جمع کرد،
و یبرون رفت
تنها مثل یک روباه قطبی
در سرمای
باران
بی‌پایان
در جهان.
از : میروسلاو هولوب
ترجمه از : سیداحمد نادمی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10981 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10174 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8509 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8179 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۳۳۳
رُخ به رُخ که شدیم من مات شدم ! و ...1079 بازدید - بدون ديدگاه - ۶۷۸
همیشه اول فصل بهار می خندم تو دیده ای ...707 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۳۹۵
گفتیم: زنده باد آزادی زنده باد آگاهی زنده باد زندگی؛ و دستهایمان ...616 بازدید - بدون ديدگاه - ۳۶۴
ممکن است... ممکن است چند روز دیگر جیبهایم پر شود ...764 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
