تبلیغات:
امروز :جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
تابه ی جهیزمون یادت می آد ؟
با وفاتر از تو بود !
سوخت با آتش فقری که مرا می سوزاند !
ساخت با چربی و چرک !
هفته و هفت نیمرو !
دسته اش آب شد و رنگش رفت !
بگذریم ….
بگذریم از گذر آن همه رویاهایش !
حسرتِ دیدنِ فـِـر ،
پختن پیتزا هایش !
گاه گاهی از سر بی تابی ،
گریه می کرد ولی تابانه !
گنگُ پیچیده ! معما گانه !
آتش فقر مرا می بوسید !
هم زمان با دلِ من می پوسید !
دلِ من !
تابه ی رویاهایم . . . .
از : حسین پناهی
برچسب ها : حسین پناهیشعر نو
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10973 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10171 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8492 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8171 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۷۹۳
خط قرمزهای ما انگار لیمویی شده شهر درگیر حراج ...1213 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۹۹
جای دوری نرفتهاند مردهها ماندهاند همین جا در سکوت تماشا میکنند ...441 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۰۲
دیوار چین اگر بریزد و دیوارهایی که ریخته اند و ...900 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۰۵۷
اندر همه دشت خاوران سنگی نیست کش با من ...313 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
