تبلیغات:
امروز :جمعه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
در دل هر که ذوق شبگیرست
خنده صبح، خنده شیرست
غم به بیگانگان نیاویزد
سگ این بوم، آشناگیرست
دل ز بیداد روشنی گیرد
شمع این خانه، برق شمشیرست
طفل ما خون خود چرا نخورد؟
دایه روزگار کم شیرست
خط او پیش خود گرفتارست
سبزه از موج خود به زنجیرست
بر جوانی چه اعتماد، که صبح
تا نفس راست می کند پیرست
زور بازوی پنجه تدبیر
خس و خاشاک سیل تقدیرست
نیست دیوانه گر سپهر، چرا
دایم از کهکشان به زنجیرست؟
بر دم تیغ می زند خود را
صائب از بس ز جان خود سیرست
از : صائب تبریزی
برچسب ها : صائب تبریزی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10992 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10184 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8546 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8193 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۴۰۴
و گفتی جان بده، جانی ندارم چه نوحی من ...703 بازدید - بدون ديدگاه - ۷۷۷
سکوت کن ! سکوت کن به یادِ آنکه: در سپیده جان ...1996 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۳۰
مسافر تنها با آتش حقیرت در سایه سار بید در انتظار ...1117 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۱۰
یک دکمه از پیراهنت وقتی که وا میشه میشه ...1304 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
