پـُـر شد آیینه از گل ِ چینی
آه از این جلوه های تزئینی
گفته بودی چگونه می گریم
به همین سادگی که می بینی
سکه ی زندگی دو رو دارد
گاه غمگین و گاه غمگینی
شاخه های همیشه بالایی
ریشه های همیشه پایینی
عاقبت میهمان ِ یک نفریم
مرگ ! با طعم تلخ ِ شیرینی
از : فاضل نظری