تبلیغات:
امروز :شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
توپی سفید و صورتی اینجا در این غزل
هی غلت می خورد ـ همه ی مردم محل
فریاد می زنند :کجا توپ می رود؟
و بین بچه ها سر آن می شود جدل
آنوقت می رسد سر بیتی که کودکی
با چوبدست می کند آن توپ را بغل:
«من پا ندارم و تو بدردم نمی خوری
اما بیا دوست من باش لا اقل
بابای من اگر چه فقیر است ، بد که نیست
چون قول داده پای مرا می کند عمل»
می گرید و می افتدش از دست توپ و بعد
جا می خورد به قهقه ی مردم محل
این توپ پله پله می افتد ز بیتهام
و مثل بغض می ترکد گوشه ی غزل
از : محمدسعید میرزایی
برچسب ها : غزلمحمدسعید میرزایی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10976 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10172 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8494 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8173 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۷۲۶
حالا که آمده ای گریه نمی کنم این باران از آسمان ...758 بازدید - بدون ديدگاه - ۷۲۴
تو خوبی و این همه ی اعتراف هاست . من ...2503 بازدید - بدون ديدگاه - ۶۲۴
ما با دلمان هنوز مشکل داریم صد سنگ بزرگ ...966 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۰۷
چنان گرفته تو را بازوان پیچکی‌ام که گویی از ...371 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
