کی میگه مرده نفس نمی کشه ؟

کی میگه نبض جسد نمی زنه ؟
چشمات رو به دم این آینه بدوز
ببین این مرده چقدر شکل منه !

من که با هرنفسم ده تا دریچه وا می شد

با صدای زمزمه ام قله ها جابجا می شد

حالا خیلی وقته مردم زیر ماسک زندگی

آخ ! اگه دوباره چشمام از قفس رها می شد

من مثه زلزله ام ‚ شبیه طوفان طبس
دم عیسی رو نمی خوام ‚ تو غروب این قفس
نفس منه که قبرستون رو زنده می کنه
من خودم یه پا مسیحم اما بی تو ‚ بی نفس

می دونم خوب می دونم ترانه عاشقانه نیست
رنگ واژه های من به رنگ این زمانه نیست
وقتی بین مرده ها زندگی رو صدا کنی
دیگه هیشکی گوش به زنگ تپش ترانه نیست

تنها با تو میشه از رو سر تقویما پرید
تنها با تو میشه از عمق گلایه قد کشید
بی تو این حافظه ی گریه شمار رو نمی خوام
بیا ! از تو میشه شعر ناب زندگی شنید

من مثه زلزله ام ‚ شبیه طوفان تبس
دم عیسی رو نمی خوام ‚ تو غروب این قفس
نفس منه که قبرستون رو زنده می کنه
من خودم یه پا مسیحم اما بی تو ‚ بی نفس

از : یغما گلرویی

کاش می شد یادم بره کوچه های آشتی کنون
صدای قشنگ زنگ دوم نامه رسون
کاش می شد یادم بره اون همه لحظه های ناب
اون تبسم صمیمی ، رو لب عکس تو قاب
کاش می شد یادم بره جای تو اینجا خالیه
نفست هم نفسم نیست ‚ بودنت خیالیه
کاش می شد اما نمیشه ‚ تو همیشه با منی
مثل یه زخم مقدس من رو آتیش می زنی
اونور این استکان ‚ بازم کنارمی ‚ عزیز
استکان بعدی رو با دستای خودت بریز
بی تو دورم از خودم ‚ رو صورتم ماسک منه
من ِ من بی تو فقط ، گاهی به من سر می زنه
گفتی : بر می گردم و چه دلنشین بود این دروغ
رفتی و تنها شدم میون این شهر شلوغ
بی تو تو سفره ی من چیک چیک استکان نموند
بی تو هیچ رهگذری تو کوچه مون غزل نخوند
خودت رو نشون بده تنها برای یک نفس
پای این سفره بشین یه استکان همین و بس
اونور این استکان ‚ بازم کنارمی ‚ عزیز
استکان بعدی رو با دستای خودت بریز

از : یغما گلرویی

عبور  ِ ذهن  ِ شاعر از مرز  ِخط  ِ قرمز
عربده با دهان بند ، آزادی با مجوّز
بازم یه مرگ ِ مشکوک تو لیست ِ ثبت ِاحوال
دوباره دوربینا کور ، دوباره میکروفن لال

تَه رنگی از تبسم روی لب ِ گوینده :

یک سکته ی به موقع ، یک عطسه ی کُشنده

بی احتیاطی ُخواب ، راننده گی در مستی

شلیک ِ یک اشک آور ، از ماشینی دربستی …

دنیا چشاشُ بسته ، تا نشنوه ، نبینه !

بازم مرگ ِ طبیعی … تیتر  ِ خبر همینه !

تو گوشیای تلفن ، باز لونه داره یک موش !

حتا تو خواب حرف نزن ! اون جا بیداره یک گوش !

یکی تمام ِ وقتا رد ِ تو رُ می گیره

قفس تمام  ِ دنیاس ، هر آزادی ، اسیره !

اگه یه وقتی مغزت از گفتنی پُر باشه

باید زیر  ِ زبونت قرص  ِ سیانور باشه !

باید بگیره قلبت حتا به زور  ِ سرنگ !

باید بری آب تنی با پای بسته به سنگ !

دنیا چشاشُ بسته ، تا نشنوه ، نبینه !

بازم مرگ ِ طبیعی … تیتر  ِ خبر همینه !

از : یغما گلرویی

بازم دارم بچه میشم مثل قدیمای قدیم
مثل همون روزی که ما به این محله اومدیم
دوره ی هف سنگ سه قاپ دوره ی شوت یه ضرب و گل
رقص عزیز تیله ها طلوع هف رنگ یه پل
آخ ! اگه تو مونده بودی دنیا یه جور دیگه بود
کوچه به اون قشنگی که همین ترانه میگه بود
تنهاتر از همیشه ام به تو نمیشه راس نگفت
نمیشه این حقیقت رو راحت و بی هراس نگفت
تنها تر از همیشه ام از نفس افتاده ترین
بچه ی بچه ام هنوزم ساده ترین ساده ترین
آخ ! اگه تو مونده بودی دنیا یه جور دیگه بود
کوچه به اون قشنگی که همین ترانه میگه بود
رفتی و بی تو کوچه اون کوچه ی آشنا نشد
بی تو محلمون پر از صدای بچه ها نشد
نها منم که کوچه رو مثل قدیما دوس دارم
منم که چارشنبه سوری فشفشه بیرون میارم
آخ ! اگه تو مونده بودی دنیا یه جور دیگه بود
کوچه به اون قشنگی که همین ترانه میگه بود

از : یغما گلروئی

با یه حکمِ تخلیه تو جیبِ کُت، با یه زن رو تختِ بخشِ دیالیز،

با یه دختر که داره بُر می خوره، توی رختِ خوابای مردای هیز،

دیگه فرقی نداره مهر ِ سجلِ تو چیه!

دیگه فرقی نداره عکسِ رو اسکناس کیه!

موقعی که کلیه ت حراج می شه، وقتی که خونِ رگاتو می فروشی،

وقتی مجبوری که از پشتِ شیشه با خودت حرف بزنی با یه گوشی،

دیگه فرقی نداره دموکراسی، با اختناق!

زیرِ سایه ی درخت باشی، یا سایه ی چماق!

گرسنه که باشی، می تونی دولا شی،

می تونی تسلیمِ مترسکا باشی!

می تونی چشماتُ ببندی رو رگبار!

می تونی یه آجر باشی رو این دیوار…

وقتی که جا می گیری تو یه سُرنگ، وقتی رؤیاهاتو حاشا می کنی،

وقتی که غذای بچه هاتو ازسطلای زباله پیدا می کنی،

دیگه فرقی نداره مهر ِ سجلِ تو چیه!

دیگه فرقی نداره عکسِ رو اسکناس کیه!

با گواهیِ یه فوت تو جیبِ کُت، با یه زن رو تختِ مُرده شورخونه،

با یه دختر که حالا مدتیه ویروسِ ایدز تو رگاش فراوونه،

دیگه فرقی نداره دموکراسی، با اختناق!

زیرِ سایه ی درخت باشی، یا سایه ی چماق!

گرسنه که باشی، می تونی دولا شی،

می تونی تسلیمِ مترسکا باشی!

می تونی چشماتُ ببندی رو رگبار!

می تونی یه آجر باشی رو این دیوار…

از : یغما گلروئی

همین که پیش هم باشیم،همین که فرصتی باشه

همین که گاهی چشمامون،تو چشم آسمون واشه

همین که گاهی دنیار و با چشمای تو می بینم

همین که چشم به راه تو میون آینه می شینم

بازم حس می کنم زنده ام

بازم حس می کنم هستم

بگو با بودنت دل رو

به کی غیر تو می بستم

همین که میشه یادت بود،تو روزایی که درگیرم

که گاهی ساده می خندم،گاهی سخت دلگیرم

همین احساس خوبی که

دلت سهم منو داده

همین که اتفاق عشق

برای قلبم افتاده

بازم حس می کنم زنده ام بازم حس می کنم هستم

بگو با بودنت دل رو به کی غیر تو می بستم

از : افشین یداللهی

رفاقت گاهی اشکه گاهی خونه

رفاقت گاهی از جنس جنونه

یه وقتایی تموم ِ دین و دنیا

برای آدمای بی نشونه

همون بی ادعاهایی که گاهی

نمی دونی چقدر عاشق تر از مان

همونایی که حتی از خدا هم

به این آسونیا چیزی نمیخوان

اگه عشقی نبود فقط رفاقت

می تونست عشقو تو دنیا بیاره

نمیشه دل به عشق ِ اون کسی داد

که میتونه رفیقو جا بذاره

رفاقت مثله خاک سرزمینه

واسه قربونی عشق  ِ تو و من

میشه دریا شدن مشکل نباشه

به شرط ِ ساده ی از خود گذشتن

از : افشین یداللهی