تبلیغات:
امروز :یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
نه همین می رمد آن نوگل خندان از من
می کشد خار در این بادیه دامان از من
با من ، آمیزش او ، الفت موج است وکنار
دم به دم با من و پیوسته گریزان از من
گرچه مورم ولی آن حوصله با خود دارم
که ببخشم بود ارملک سلیمان از من
به تکلم ، به خموشی ، به تبسم ؛ به نگاه
می توان برد به هر شیوه دل اسان از من
قمری ریخته بالم ، به پناه که روم ؟
تا به کی سرکشی ، ای سرو خرامان از من ؟
اشک بیهوده مریز این همه از دیده کلیم
گرد غم را نتوان شست به طوفان از من
از : کلیم کاشانی
برچسب ها : غزلکلیم کاشانی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10979 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10174 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8507 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8177 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۳۴۵
بالا و پایین پریدنم از شوق ِ زندگی نیست، ماهی روی ...947 بازدید - بدون ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: نشست نقد و ...863 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۵۵۹
دیوانگی هایم تر از تر تر تری دارد!! دیوار، ...878 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۵۶
شیشه ی پنجره را باران شست از دل من ...1066 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
