تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
قلم به دست گرفتم، مداد را بکشم
به زن نگاه کنم… امتداد را بکشم
شروع حادثه یعنی همین ستاره‌ی سرخ
تو کم نگاه کنی، من زیاد را بکشم
به خواب‌هات رسیدم… کسی نمی‌آید
نمی‌توانم در کوچه باد را بکشم
نمی‌توانم، این ابتدای ویرانی‌ست
که درد این سرِ بی‌اعتماد را بکشم
من از تصور بی‌مرز دست می‌آیم
که درد را بنویسم، که داد را بکشم
دلم گرفته و ایوانِ خوبِ خانه کم است
دلم گرفته و باید زیاد را بکشم
دلم گرفته و دیوانه‌وار می‌خواهم
که گیسِ دختر سیدجواد را بکشم
از : لیلا صبوری زاده
برچسب ها : غزللیلا صبوری زاده
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10967 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10162 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8484 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8164 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۳۱۰
در خوابهای کودکی ام هر شب طنین سوت قطاری از ...807 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۰۱
خورشید مردّد است، کمرنگ شده هر چیز که دست ...1549 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۲۳
وایستاده مثل مردی ایستاده مثل شبی که گریه کردی ...524 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۶۷۶
یه توپ با تردید می چرخه توو یه زمین ...857 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
