تبلیغات:
امروز :جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
نگذار زبان غزلم بسته بماند
حیف از دل این بغض که نشکسته بماند
تا کی بنشینم سر راهت و نیایی؟
تا کی به هوای تو دلم خسته بماند؟
نبضم شده پژواک تپش های تو… بگذار
نبضم به تپش های تو وابسته بماند
با چشم سیاهت دل پرهیزگر من
انگار محال است که وارسته بماند
بگذار نگویم… نسرایم… ننویسم
بگذار که این مسئله سربسته بماند
پیوسته سرش گرم اشارات و نظر هاست
هیهات که ابروی تو پیوسته بماند
تقدیر مرا از ازل این گونه نوشتند:
همواره به گیسوی تو دلبسته بماند
از : محمد عابدینی
برچسب ها : غزلمحمد عابدینی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10973 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10171 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8492 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8171 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۲۲۴
گلی را که دیروز به دیدار من هدیه آوردی ...1570 بازدید - بدون ديدگاه - ۶۰۲
دیر آمدی موسا دوره ی اعجاز ها گذشته است عصایت ...570 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۰۷۶
قلب تو کبوتر است بال هایت از نسیم قلب من ...1042 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۳۶۱
مثل دیوانه زل زدم به خودم گریه هایم شبیه ...1423 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
