تبلیغات:
امروز :جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
در ساحل قدم می‌زنیم
دو سر ِ مکالمه‌ای عتیق را
محکم در دست‌هایمان گرفته‌ایم:
– دوسم داری؟
– دوست دارم.
با ابروهای شیارخورده
تمام حکمت دو عهد پیامبران منجم را
خلاصه می‌کنم
فلاسفه‌ی رضوان‌ها
و حکمای تارک دنیا را
و در نتیجه می‌گویم:
– گریه نکن.
– شجاع باش.
– ببین، همه…
لب ور می‌چینی و می‌گویی
– باید بچه آخوند می‌شدی
و بی‌حوصله گام بر می‌داری
که هیچ‌کس
معلم‌های اخلاق را دوست ندارد.
چه می‌توانم بگویم
بر ساحل دریای کوچکی
که مرده‌است.
آرام آرام
آب
نقش قدم‌هایی را می‌پوشاند
که دیگر محو شده‌اند.
از : زبیگنیف هربرت
ترجمه از : محسن عمادی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10973 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10170 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8490 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8169 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان
تبليغات
