وقتی به عدالت فکر میکنم
سوسکی وارونه هستم
که به آسمان لگد می‌زنم.
وقتی به محیط زیست فکر میکنم
پشه‌ای هستم
چسبیده به تارهای عنکبوت.
وقتی به حقوق بشر فکر میکنم
خرمگسی هستم
گرفتار در فاصله‌ی باریک دو شیشه‌ی پنجره‌ای دو جداره.
وقتی به تو فکر میکنم
مورچه‌ی پرداری هستم
شناور بر کاسه‌ای آب
زیر نور چراغ.
من فکر میکنم
حشرات منقرض نمی‌شوند
پس هستم.
از : هدیه سعادت
کانون ادبی زمستان
