در جواب ِ دخترم که پرسید:” چرا مرا به دنیا آوردی؟ “
زیرا سال های جنگ بود
و من نیازمند ِ عشق بودم
برای چشیدن ِطعم ِ آرامش.
زیرا بالای سی سال داشتم
و می ترسیدم از پژمردن
پیش از شکفتن و غنچه دادن.
زیرا طلاق واژه ای ست
تنها برای مردو زن
نه برای مادر و فرزند.
زیرا تو هرگز نمی توانی بگویی:
“مادر ِ سابق ِ من”
حتی وقتی جنازه ام را تشییع می کنی.
و هیج چیز، هیچ چیز در این دنیا نمی تواند
میان ِ مادر و فرزند جدایی افکند
نفرت یا مرگ حتی .
و تو بیزاری از من
زیرا تو را به دنیا آورده ام
تنها به خاطر ِ ترسم از تنها ماندن
و هرگز مرا نخواهی بخشید
تا زمانی که خود فرزندی به دنیا آوری
ناتوان از تاب آوردن ِ خاکستر ِ سوزان ِ
رؤیاهاو آرزوهای دور و درازت..
از : فریده حسن زاده-مصطفوی