آرام و بی پناه ، دل ِ بیقرار ِ من
سرگشته ای به راه ، دل ِ بیقرار ِ من
خالی ز هرچه ستاره ، ز هرچه نور
همچون شب ِ سیاه ، دل ِ بیقرار ِ من
***
آمد ، نشست ، یک دو قدم آنطرف ترم
ناگاه ، عشق …. کجا ، دل ِ بیقرار ِ من ؟!
خندید چشم ِ روشن ِ او بر نگاه ِ من
دیوانه بود و بی گناه ، دل ِ بیقرار ِ من
***
برخاست ، رفت ، نگهم ماند در پی اش
افتاد … شکست … آه ! … دل ِ بیقرار ِ من
از : م . محمدی مهر