دستت را به من بده ،
تا یادمان برود ،
این کوچه ای ، که عمری لگدش کرده ایم ،
از اول هم ، بُنش بسته بوده …
دستت را به من بده ،
تا یادمان برود ،
یاس هایی که
بر بالای دیوار های تا عرش رفته شان
کاشته اند ،
دیگر ، بویش هم سهم ما نمی شود …
دستت را به من بده ،
تا یادمان برود ،
آن چناری که بچگی مان را پایش چال کردیم ،
ستون شده ، به سقف طویله ی کد خدا …
دستت را به من بده ،
تا یادمان برود ،
وجب ها آنقدر بزرگ شده ،
که دیگر ، شب عاشقان شان ،
یک وجب ، بیشتر نمی شود …
من سر تمام تیله هایم با تو شرط می بندم ،
دستت را که به من بدهی ،
یادمان می رود ،
که دنیا را ،
برای قد بلند ها ساخته اند … .
از : KAWA
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10954 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10160 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8465 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8158 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۱۲۹۴
این ترانه بوی نان نمیدهد بوی حرف دیگران نمیدهد سفرهء ...773 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۴۲
پشمینهپوش در درههای یوش با آن ردای کهنه به دوش با ...574 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۴۰
دشت ها آلوده ست در لجن زار ، گل ...2037 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۷
هی فلانی زندگی شاید همین باشد یک فریب ساده و ...1232 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
