چشـــام اشک حسرت رو گونه م می ریزه
غــــم رفتن تو ، لبـــــــــامو مـــــــی دوزه
به غربت نشینـــــی ، دل عــــــادت نــداره
واســــــه دیدن تو ، هنـــــــوز بی قـــراره
خــــدایا چه شبهـــا ، که با گریـــه سر شد
چـه روزای تلخی که عمـــــرم هــــدر شد
آخه من که بــــــــا اون ، غریبه نبــــــودم
چـــــرا آشنای چشـــــام ، اشک تر شــــد
توو اون کوچه ای که ، صدامون می پیچید
همون جا که لبهـــام ، ازت بوســـه دزدید
کجــــایی ببینی ، که بعـد از زمســــــتون
هنوز جای پــــاهای مــا رو می شـه دیــد
تـو که قصد رفــتن ، از اول باهــات بـود
بـگو جــای من تو حســابات کجـــا بـــود
جــــــواب ســــوالامو یک خـــط نوشتی
حقیقت همینــــــه ، از اول خـــــطا بــود
از : KAWA
http://kawa-poetry.blogfa.com/post-50.aspx