تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
بر آبی چین افتاد . سیبی به زمین افتاد
گامی ماند . زنجره خواند .
همهمه ای : خندیدند . بزمی بود ، برچیدند .
خوابی از چشمی بالا رفت . این رهرو تنها رفت . بی ما رفت .
رشته گسست : من پیچم ، من تابم . کوزه شکست : من آبم .
این سنگ ، پیوندش با من کو ؟ آن زنبور ، پروازش تا من کو ؟
نقشی پیدا ، آیینه کجا ؟ این لبخند ، لب ها کو ؟ موج آمد ، دریا کو ؟
می بویم ، بو آمد . از هر سو ، های آمد ، هو آمد . من رفتم ،
« او » آمد ، « او » آمد .
از : سهراب سپهری
برچسب ها : سهراب سپهریشعر نو
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10969 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8484 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۳۴۷
عشق ،یعنی که تکان خورده و سرپا بشویم زورکی ...1398 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۵۲
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی من به ...696 بازدید - بدون ديدگاه - ۷۱۴
بهار آمد ، نبود اما حیاتی درین ویران سرای ...900 بازدید - بدون ديدگاه - ۵۰۱
شب لالایی اش را گفت اما به خواب نرفتم هنوز در ...858 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
