تبلیغات:
امروز :جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
خُب ! آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارثِ بابامه !
واسه ی همینه هم که از بوق ِ سگ ، تا دین روز ،
این کله ی پوک ُ می گیرم بالا و از بی سیگاری می زنم زیر آواز
و این قدر می خونم تا این گلوی وامونده وابمونه ،
تا که شب بشه و بچپم تو یه چار دیواری حلبی
که عمو بارون رو طاقش ، عقش ِ سیاه ِ خالی ِ منو ضرب گرفته !
شام که نیس ، خُب ! زحمت خوردنش هم ندارم !
در عوض چشم ِ من و پوتینای مچاله و پیری ِ که ،
رفیق پرسه های بابام بودن !
بعدش هم واسه اینکه قلبم نترکه ،
چشما رُ می بندم و کله رُ ول می کنم رو بالشی
که پُر از گریه های ننمه !
از : حسین پناهی
برچسب ها : حسین پناهیشعر نو
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10973 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8488 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۸۷۹
ی کویرمکه توی مه غرقه جنگلی که سرابه اطرافش مردنِ ...592 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۴۱
خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه گاهی ...604 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۰۶
نیاز به یک کلمه دارم کلمهاى که مرا از ...956 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۲۸
دلتنگم و این درد کمی نیست که پشت هیچ خط ...1185 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
