تبلیغات:
امروز :چهارشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۳
دره ها گلوله خورده اند
جنگل گلوله خورده است
خون همین حالا دارد
در انارها جمع می شود
من اما
بر تپه ای نشسته ام
بهمن کوچک دود می کنم.
یعنی تنهایم
یعنی نام هیچکس در دهانم نیست
و اندوه را
مثل عینکی دودی
بر چشم گذاشته ام
باید بروم
این بهمن کوچک را ترک کنم
اسفند را
بهار را هم…
نه با مرگ
که چیز مسخره ای است…
آن راهِ کوچک
که بعد از درخت ها لـُ-ـخت می شود
هوسِ بیشتری دارد…
از : گروس عبدالملکیان
برچسب ها : گروس عبدالملکیان
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10935 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10148 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8419 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8128 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۱۴۲۵
گل آفتاب گردان همچنان رویش به سوی من است گرچه خورشید ...722 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۱۷۵
من تفنگی شدهام رو به نبودنهایت رو به یک ...79 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۰۰۲
چشمان شب، به پنجره خیره شده است. آن پایین، ...111 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۸۵
طنین کمسویِ سایههای آبی شب بر دیوار سپیـد، سال پاییزی بیهیچ ...701 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
