تبلیغات:
امروز :شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
هر چه این احساس را در انزوا پنهان کند
می تواند از خودش تا کی مرا پنهان کند؟
عشق، قابیل است؛ قابیلی که سرگردان هنوز
کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند!
در خودش، من را فرو خورده ست، می خواهد چه قدر
ماه را بیهوده پشت ابرها پنهان کند؟!
هرچه فریاد است از چشمان او خواهم شنید!
هر چه را او سعی دارد بی صدا پنهان کند…
آه!، مردی که دلش از سینه اش بیرون زده ست
حرف هایش را، نگاهش را، چرا پنهان کند؟!!
خسته هرگز نیستم، بگذار بعد از سال ها
باز من پیدا شوم، باز او مرا پنهان کند…”
از : زنده یاد نجمه زارع
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10944 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10153 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8444 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8148 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۹۱۰
نفس کشیدم و گفتی زمانه جانکاه است نفس نمی ...1635 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۶۶
چه شمایلی خواهند یافت استخوانها که رها شوند در آب؟ آبی ...297 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۶۵۰
خانه با سرعت تمام مثل قطاری با مسافران خواب به ...656 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۰۹۲
اگر چه عاشق برفم بهار هم خوبست بدان به ...981 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
