تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
من، میز قهوه‌خانه و چایی که مدتی‌ست…
هی فکر می‌کنم به شمایی که مدتی‌ست…
«یک لنگه کفش» مانده به جا از من و تویی
در جستجوی «سیندرلایی» که مدتی‌ست…
با هر صدای قلب، تو تکرار می‌شود
ها! گوش کن به این اُپرایی که مدتی است…
هر روز سرفه می‌کنم اندوه شعر را
آلوده است بی‌تو هوایی که مدتی‌ست…
…
دیگر کلافه می‌شوم و دست می‌کشم
از این ردیف و قافیه‌هایی که مدتی‌ست…
کاغذ مچاله می‌شود و داد می‌زنم:
آقا! چه شد سفارش چایی که مدتی‌ست…
از : زنده یاد نجمه زارع
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10970 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8487 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۱۶۰
آسمان بهار و آبجویی گرم دست تو در دستم تمام ...902 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۰۷
آرزوئی است مرا در دل که روان سوزد و ...1185 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۰۰۰
ای پیش پرواز کبوتر های زخمی بابای مفقودالاثر، بابای ...2141 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۰۵
من باهارم تو زمین من زمینم تو درخت من درختم ...2916 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
