عاشقم ، ای ساقی ِ میخانه راهی ده مرا
سایه ی همّت اگر داری ، پناهی ده مرا
کاسه ی صبرم شکست ای دستگیر بی دلان
بهر ِ تسکین ِ غمم ، جانسوز آهی ده مرا
حال کز دستم نیاید کار خیری بهر خلق
درخور ِ دریای ِ بخشایش ، گناهی ده مرا
تا در این ظلمت سرا از گمرهی آیم بـُرون
جلوه گر در آسمان ِ بخت ، ماهی ده مرا
خار ِ غم در این چمن ، بشکسته صدها بر دلم
باغبانا گل نمی خواهم ، گیاهی ده مرا
تا رهم از دست ِ افسونکار ِ یارانِ حسود
خوابگه چندی به عزلتگاه ِ چاهی ده مرا
محفل نخوت فروشان را به خودخواهان ببخش
در کنار باده نوشان ، جایگاهی ده مرا
از : معینی کرمانشاهی