امروز :جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
شعر

۵۰۴

 

عاشقم ، ای ساقی ِ میخانه راهی ده مرا

سایه ی همّت اگر داری ، پناهی ده مرا

 

کاسه ی صبرم شکست ای دستگیر بی دلان

بهر ِ تسکین ِ غمم ، جانسوز آهی ده مرا

 

حال کز دستم نیاید کار خیری بهر خلق

درخور ِ دریای ِ بخشایش ، گناهی ده مرا

 

تا در این ظلمت سرا از گمرهی آیم بـُرون

جلوه گر در آسمان ِ بخت ، ماهی ده مرا

 

خار ِ غم در این چمن ، بشکسته صدها بر دلم

باغبانا گل نمی خواهم ، گیاهی ده مرا

 

تا رهم از دست ِ افسونکار ِ یارانِ حسود

خوابگه چندی به عزلتگاه ِ چاهی ده مرا

 

محفل نخوت فروشان را به خودخواهان ببخش

در کنار باده نوشان ، جایگاهی ده مرا

 

از : معینی کرمانشاهی

FacebookTwitterLinkedIn
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه






خبرنامه سایت

تبليغات

لیست شاعران

منو اصلی