تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
در جاده می‌بینم غباری سرد … اما
شاید که یک سایه و با یک مرد … اما
شاید بیاید دست‌هایم را بگیرد
در این هوای مرده و دلسرد … اما
می‌خواستم از درد تنهایی بگویم
درجا امانم را برید این درد … اما
می‌خواستم پا بند چشمانش نباشم
طرز نگاهش کار خود را کرد … اما
تا سایه از من دور شد آهسته گفتم
اینگونه از پیشم نرو، برگرد … اما
من تازه فهمیدم که پابند که بودم
یک روح نفرین گشته‌ی شبگرد … اما
از : مریم فرج زاده
برچسب ها : غزلمریم فرج زاده
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10970 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8486 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۵۰۴
تو گفتی که پرنده ها را دوست داری اما ...647 بازدید - بدون ديدگاه - ۷۱۹
همیشه در دل همدیگریم ودور ازهم چقدر خاطره داریم ...733 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۶۳۰
خداحافظی بوق و کرنا نمی خواهد خداحافظی دلیل بحث یادگاری بوسه نفرین گریه ... خداحافظی واژه ...606 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۰۷۸
دو چشم سرخ - دو ماهی قرمز نگران ...339 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
