تبلیغات:
امروز :جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
صبح را از چشم عقربه ها می بینیم
بلند می شویم و می رویم به پایان روز می رسیم
و دست به دیواری می زنیم و
دوباره برمی گردیم
عادت کرده ایم
من
به چای تلخ اول صبح
تو
به بوسه ی تلخ آخر شب
من
به اینکه تو هربار حرف هایت را
مثل یک مرد بزنی
تو
به اینکه من هربار مثل یک زن گریه کنم
عادت کرده ایم
آنقدر که یادمان رفته است شب
مثل سیاهی موهایمان ناگهان می پرد
و یک روز آنقدر صبح می شود
که برای بیدار شدن
دیر است …
از : لیلا کردبچه
برچسب ها : لیلا کردبچه
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10941 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10151 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8433 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8144 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۲۷۰
عبور ِ ذهن ِ شاعر از مرز ِخط ...481 بازدید - بدون ديدگاه - رونمایی آلبوم موسیقی “جاده می رقصد”
مراسم رونمایی از آلبوم جدید گروه "چارتار" به ...865 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۳۷
روزی می آید ناگهان روزی می آید که سنگینی رد ...768 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۸۰
تنهایی تلفنیست که زنگ میزند مُدام صدای غریبهایست که ...802 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
