تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
شبان‌گاه
بر سینه‌ی صخره‌ای عظیم
ابرکِ طلایی
اتراق کرد
سحرگاه
شتابان و رقصان
به اوجِ لاجورد روانه شد
ردّ ِ نمناکی اما
به پیشانیِ صخره‌ی تنها
بر جای مانده‌است
اکنون
صخره
به اندیشه‌ای ژرف غوطه میخورَد
و میگِرید آهسته
به پهنای دشت.
از : میخاییل لرمانتاف
ترجمه از : حمیدرضا آتش برآب
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10965 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10162 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8482 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8163 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۳۴۵
چو نی نالدم استخوان از جدایی فغان از جدایی ...576 بازدید - بدون ديدگاه - ۵۳۰
آسمان بارانی است همگی می گذرند چتر دارند به دست تا ...755 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۳۱۸
می توانی حرف بزنی برای هر کسی دست تکان ...864 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۲۳
نازی: بیا زیر چتر من که بارون خیست ...875 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
