امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳

۱۵۱۳

 

در جواب ِ دخترم که پرسید:” چرا مرا به دنیا آوردی؟ “

زیرا  سال های جنگ بود

و من نیازمند ِ عشق بودم

برای  چشیدن ِطعم  ِ آرامش.

زیرا بالای سی سال داشتم

و می ترسیدم از پژمردن

پیش از شکفتن و غنچه دادن.

زیرا طلاق واژه ای ست

تنها برای مردو زن

نه برای مادر و فرزند.

زیرا تو هرگز نمی توانی  بگویی:

“مادر ِ سابق ِ من”

حتی وقتی جنازه ام را تشییع می کنی.

و هیج چیز، هیچ چیز در این دنیا نمی تواند

میان ِ مادر و فرزند جدایی افکند

نفرت یا مرگ حتی  .

و تو بیزاری از من

زیرا تو را به دنیا آورده ام

تنها به خاطر ِ ترسم از تنها ماندن

و هرگز مرا نخواهی بخشید

تا  زمانی که خود فرزندی به دنیا آوری

ناتوان از تاب آوردن ِ خاکستر ِ سوزان ِ

                                         رؤیاهاو آرزوهای دور و درازت..

از : فریده حسن زاده-مصطفوی

FacebookTwitterLinkedIn
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه






خبرنامه سایت

تبليغات

لیست شاعران

منو اصلی