روزهای همیشه سرگردان
زندگی لابه لای یک پوشه
گم شدم توی جیب تاریکت
مثل یک اسکناس بی گوشه↓
به خودم چسب می زدم محکم
پارگی ِ گذشته را از درد
جلوی چشم های غمگینم
دست هایی مچاله ام می کرد
دست هایی که مشت می شد از
همه ی کینه های افسرده
زل زدی به عروسکی زنده
توی آیینه های افسرده
باربی عاشقانه می رقصید
توی چشمان کوچک شرقی
مانده بین گذشته و حالا
پله های مردد ِ برقی
زندگی جدید من در شهر
با خودش حرف می زند آرام
یک نفر ترک می کند من را
یک نفر داد می زند:اعدام!
که خودم را فقط بیاویزم
از طنابی که سخت پوسیده
]فکر کردم به نور تاریکی
که به این سنگ قبر تابیده[
که به این سنگ قبر نزدیکم
از وقوع دوباره ی یک قتل
مثل موجود زنده ای لغزید
زیر پاهای مرده ام یک سطل
روشنایی درست قسمت شد
بین سوراخ های یک زنبیل
فکر کردم بدزدمت مثل ِ
سرقت از یک مغازه ی تعطیل!
سرقت از چیزهای نامرئی
سرقت از بسته های ارسالی
باز دنبال زندگی گشتن
توی یک گاو صندوق خالی
■■■
دستخط مداد کم رنگت
روی این اسکناس ها می ماند
دختری “دوستت ندارم” را
با صدایی گرفته تر می خواند
برو!از خاطرات من برگرد
از همین کوچه های بی پایان
آخر این مسیر چیزی نیست
جز صدای شنیدن باران….
از : صدیقه حسینی
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10960 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10161 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8473 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8159 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان
تبليغات
