تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
حجــــم یک کوه پر از درد مرا می‌شکند
دست نامرئی نامرد مرا می شکند
دردم این است که من شاخهء سبزم لیکن
تبر زنگ زدهء زرد مرا می شکند
لذتم می‌دهد احساس روانبخش نسیم
وزش باد پر از گــــرد مرا می‌شکند
تا ابد گرمی خورشــــید بماند زیرا
سلطه‌ی شوم شب سرد مرا می‌شکند
از : شفیق صهیب
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10970 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8486 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
