کمی تفاله ی طعنه میان فنجان هاست
و عشق … وسوسه ای در دل خیابان هاست
کنایه از به تو پیوستن است این تقدیر
که هرچه می گذرد بر جهان، از انسان هاست
کویر جان من است اینکه عاشقت شده است
چرا که ابر نگاه تو راز باران هاست
تو خیس – گوشه ی ابرت فشرده – گریه نکن!
همیشه فاصله ها قسمت هراسان هاست
به خوابهای تو ایمان می آورم هر شب
که خوابهای تو تعبیر این زمستان هاست
خدا بزرگتر از چشمهای آدمهاست…
از : سیما نوذری