تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳
بدون ساک بدون بلیط در ترنم
نشسته غربت تاریخ در خطوط تنم
«قبای ژنده خود را کجا بیاویزم؟!»
به گریه پسرم یا به دست‌های زنم
چقدر بوسه که پشت لبان دوخته است
چقدر بغض که در حال منفجر شدنم
که عاشقانه‌ترین شعر روزگار تویی!
که گریه‌دارترین مرد این قبیله منم!
منی که قفل‌شده دست‌هام در زنجیر
چگونه دست به تصمیم بهتری بزنم؟!
هزار راز نگفته‌ست در میان سرم
هزار ردِ کبودی نشسته بر بدنم
مرا به نورِ پسِ ابرها امید نده!
که از سیاهی پایان قصه مطمئنم
که سایه‌ها ته کوچه چنان مرا بکشند
نه قبر می‌ماند! نه جنازه! نه کفنم
نه می‌شود که در این اضطراب سر بُکُنم
نه می‌شود که از این آب و خاک دل بِکَنم
که گریه می‌کنمت مثل بچه‌های طلاق
که فکر می‌کنمت… تلخ می‌شود دهنم!
نه شوق رفتن و نه انتظار برگشتن
خرابه‌ای‌ست به جا از غرورم و وطنم
از : سیدمهدی موسوی
برچسب ها : سیدمهدی موسویغزل پست مدرن
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10939 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10150 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8428 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8142 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۵۶۴
دیشب ذهنم آبستن شعری بود صبح که برخواستم شد همین ...1133 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۲۰۴
ارتفاع همه چیز را کوچک می کند جز چیزهایی ...119 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۱۷۴
گفتند : «ــ نمی خواهیم نمی خواهیم که بمیریم !» گفتند: «ــ دشمن ...1920 بازدید - بدون ديدگاه - ۹۲۳
نامهای از جبهه میرسد جسد سرباز ولی روز پیش … از ...731 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
