تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
اسم ها بی صاحبانشان به شهر برگشتند
مثل آن وقت ها که با صاحبانشان از استادیوم بر میگشتند
و هر کس می رفت سمت کوچه خودش
اسم ها رفتند سر کوچه هایشان ایستادند
«اسم که نمی تواند در خانه اش را بزند برود توو
به مادرش بگوید برای چشم انتظاریت غمگینم
می تواند؟»
اسم ها ایستاده اند سر کوچه ها و خیابان ها و دم در بیمارستان ها و
دم در مدرسه ها و میدان ها
یادت هست احمدرضا؟!
تو هم اسمی
اولین بار که حبیبه از تاکسی پیاده شد
و بی آنکه نگاهت کند به خانه رفت یادت هست؟
تو چه کشیدی احمدرضا؟
چه کشیدی وقتی پسرت در کوچه بازی می کرد
وقتی پسرت زمین می خورد
و تو فقط یک اسم بودی که نمی توانستی بغلش کنی…
از : رویا شاه حسین زاده
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10970 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8486 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۱۰۴۱
چرا که خسته نشسته به خاک فرهادت؟ مگر نگاه اسیرم نکرد آزادت ؟ اگرچه ...806 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۰۶۱
چشمان تو چنان ژرف است که چون خم ...116 بازدید - بدون ديدگاه - ۵۰۷
سنگ هم به حال من گریه گر کند ...657 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۰۸۹
اعترافی طولانی ست شب اعترافی طولانی ست فریادی برای ...3062 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
