تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
به هر مصیبت و جان کندنی که سر می‌شد،
دوباره گونه اش از دیدن تو تر می‌شد!
زنی که آتش عشق تو در دلش می‌سوخت
و با نسیم نگاه تو شعله ور می‌شد
به دور ریخت شبی قرص‌های خوابی را
که رفته رفته بر این درد بی اثر می‌شد
همیشه مست و پریشان، همیشه آخر خط
همیشه از همه جا راهی سفر می‌شد…
نشد کنار تو باشد! چه تلخی محضی
نشد، نشد که بماند، ولی اگر می شد…
خودش به فکر پریدن نبود از این بام
همان زنی که برای تو بال و پر می‌شد
«در»ی به روی غرورش، «در»ی به دلتنگی!
همیشه آخر این قصه «دربه در» می‌شد
از: رویا باقری
برچسب ها : غزل
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10967 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10162 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8484 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8164 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
خیلی به دلم نشست..خیلی….
تلخ بود اما ……
تشکر از زحماتتون